اگر انسان وجدان بیدار داشته باشد وقی گرفتار گناه می شود زود پشیمان می گردد

و علاوه بر توبه، خود را مذمت می کند، سخت آشفته  خاطر شده، تاسف می خورد؛

ولی اگر کسی پس از انجام گناه ناراحت نشود آن را برای خود موفقیت و زرنگی تلقی کند،

چنین کسی به اوج سقوط اخلاقی نائل گشته است.

امام علی (علیه السلام) فرمودند:

مَن تَلَذَّذَ بِمَعاصِی اللهِ اَورَثَهُ اللهُ ذُلّاً 

کسی که با انجام گناه احساس شادمانی و لذت کند خداوند او را خوار می سازد. 

ایشان در حدیث دیگری فرمودند:

شادمانی به انجام گناه از خود گناه زشت تر است.

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:

مبادا به انجام گناه شادمان باشی که گناهش،بدتر از ارتکاب آن است.

(گریز از گناه-ص 38 )